Мне нужна характеристика машэки и натальни! янка купала магила льва

со второго абзаца начинается характеристика.

Часть речи «глагол»: вглядеться, вглядитесь, вглядываемся, вглядывается, вглядывалась, вглядываться, вглядываюсь, верхоглядничать, взглядывать, взглядываю, выглядела, выглядело, выглядеть, выглядим, выглядит.

Часть речи «деепричастие»: вглядевшись, заглядевшись, недоглядев, подглядевши, подглядывая, приглядываясь.

Часть речи «краткое прилагательное»: неоглядно, непроглядна, непроглядны.

Часть речи «наречие»: вприглядку.

Часть речи «прилагательное»: безоглядный, беспроглядный, наглядный, наглядных, ненаглядные, ненаглядный, неоглядная, неоглядной, неоглядный, неоглядным, неоглядными, неоглядных, неприглядная, неприглядный, непроглядную.

Часть речи «причастие»: выглядевший, выглядывавшие, глядевший, глядевшую, глядящая, глядящей, глядящих, заглядевшийся, заглядывавший, заглядывающими, недоглядевший, недоглядывающий, проглядывающему, разглядевшие, разглядывающий.

Часть речи «существительное»: вглядывание, верхогляд, верхоглядка, верхоглядство, взгляд, взгляда, взглядами, взглядах, взгляде, взгляду, загляденье, наглядность, недогляд, неоглядность, неприглядность.

Часть речи «фразеологизм»: глядя.

Объяснение:

плакалі пралескі, дзеці — гэта раса на кволых пялёстках! — пяяў жаўранак і кружыўся над іміфарбаваныя небам, узгадаваныя сонейкам, яны на чорнай зямлі не хацелі перажыць нават ад маладзіка да ветаха вясенняга плакалі ды плакалі месцамі па лагчынах лядок стаяў, месцамі траўкі зазелянеліновыя нарогі панёс на плячах араты ад каваля; дзяцюк ахвотна быкоў накарміў. палала зарніца над бярэзнікам. у вёсцы з закураных каміноў круціўся ўверх, быццам кудзеля, белы дым — гаспадыні сняданне рыхтавалі. выйшла дзяўчына першы раз босая ў чыстае поле; убачыла, як пралескі слёзы льюць, ды сама заплакала: — ой, мяне за нямілага замуж ! — ой, пагубіла я леты маладыя абхапіла рукамі бярозку маладую ды абамлеларазам з а вакол плакалі пралескі, дзеці прытуліся ка мнепрытуліся ка мне, дзяўчынка каханая! — бо сонейка заходзіць, бо цені гусцеюць і каля млына над возерам устае, быццам белая воўна, пахучы а мо і праўда, што ў розных там замчышчах крыштальных ваююць паміж сабой рыцары дня з рыцарамі ночы? а мо і праўда, што на пурпурных хмарках ручайкамі льецца чырвоная кроў? а мо і праўда, што ў цёмным хмызе русалкі з доўгімі валасамі пяюць цяпер песні захаду? нешта казачнае бачу я ў багатых колерах нешта таемнае варожыць мне вячэрняя сэрца маё ператлумачыць сабе ўсе гэтыя дзіўныя малюнкі.цені кладуцца над вёскай, цені гусцеюць на канюшыне за пусткай, і неяк робіцца сумна- цямней і вялізней становяцца вочы твае, і душа мая тоне ў глыбокім моры іх ззяння.у гэты самы час тку я са смутку свайго карону для шаўковых валасоў тваі здаецца, ляцім з табою дзесьці далека-далека за рэчкай, за заскрыпелі варотамі касцы, зачырванелася вогнішча на