Почему по убеждению ахматовой необходимо поставить памятник не только тем кто погиб в сталинских застенках, но и тем женщинам: жёнам, матерям, которые простояли в тюремных очередях «по 300 часов» не отреклись от своих близких ?

ответ:

ирусь, когда ответят сообщи ))

объяснение:

з'ява i(час каля купалля. поўдня. хата зябліка. марыля - хво-рая: то сядзіць, то ляжыць на ложку. данілка на зямлі скрып-ку майструе. старац сядзіць на лаве).марыля скардзіцца старцу на хваробу, на гаспадара, які, судзячыся з дваром, змарнаваў усю гаспадарку і нічога не дабіўся. баіцца, каб чаго з мужам не здарылася, бо «учар-неў, асунуў як сам не свой».

з-'ява ii—iii3 сякерай у руках з'яўляецца сымон, заяўляе, што, «па-куль будзе хоць якая магчымасць, то не дадзімся жыўцом воўку ў зубы», што ў яго хопіць сілы і за бацьку, і за сябе, і за ўсю сям'ю пастаяць. старац папярэджвае, што не заўсё-ды сіла на дабро ідзе. сымон ідзе сустрэць бацьку, які пай-шоў да пана прасіць адкласці тэрмін высялення. марыля гаворыць пра змены ў панскім двары з маладога паніча, што ён адмовіўся здаваць зямлю ў арэнду.

з'ява ivзоська з кветкамі ў руках просіць старца іцца за здароўе паніча. старац развітваецца з гаспадыняй і дзецьмі.

з'ява v—viзоська расказвае маці, як прыгожа на сенажаці і як яна сустрэла ля рэчкі маладога прыгожага паніча. марыля просіць дачку не думаць многа пра яго. зоська расказвае незвычайны сон. бацька, маці, дзеці падняліся ў неба, па зорках, па млечнаму шляху трапілі ў дзівосную краіну. у ёй шмат кветак, спяваюць райскія птушкі марыля кажа, што гэта добры сон, што бог на іх яшчэ не забыўся.

з'ява vіілявон пытаецца, як здароўе жонкі. , што «ся-гоння будуць высяляць, ужо фурманкі ў іх наладжаны». марыля ў роспачы. ніхто з суседзяў не хоча ўзяць сям'ю зяблікаў да сябе. лявон кажа, што сымон, зоська і даніл-ка служыць пойдуць, а ён з марыляй і меншымі дзецьмі -жабраваць.лявон. -ха-ха! зяблікі служыцьі жабраваць! бацькі і дзяды жылі на гэтым куску зямелькі. вечна думалі жыць. чынш плацілі, талаку рабілі ў двор, як паншчыну якую; па-секу рабілі, будавалі цяпер сын і ўнукі служыць і жаб- гаспадарскія сын і ўнукі.лявон успамінае, як з бацькам ставілі новую хату і баць-ка падарваўся, цягаючы бярвенне, а ён пакалечыў нагу. успамінае, як садзіў сад, працаваў налолі. «чалавек з зям-лёй зрастаецца, як гэта дрэва: ссячы дрэўца — засохне, ад-бяры ў чалавека зямлю — згіне».

з'ява viiiсымон , што заворваюць гародніну і пшані-цу. кліча бацьку бараніць плён сваёй працы, хапае з-пад лавы сякеру. бацька не пускае, вырывае сякеру з рук. зось-ка спрабуе супакоіць брата і бацьку. лявон павучае сына, што «трэба праўды шукаць не тапаром, а розумам. дзед твой не меў розуму, я не маю, але ты яго мей, каб з часам цябе і тваіх дзяцей не ганялі гэтак, як сягоння».

  кусаку много лет обижали люди, другие собаки.     на территории дачи была кусака, наконец нашедшая дом, в котором можно будет жить, когда  приехала лёля со своей семьей.      мне кажется, когда на поляну выскочила < < хорошенькая девушка в коричневом форменном платье> > , желающая < <   охватить и сжать в своих объятиях все видимое> > , кусака сидевшая в кустах испугалась за свой, ставший "своим" на тот момент, дом.  она испугалась за участок, где она нашла уютные местечки, чтобы переждать дожди и подкрепиться. и действуя по зову чувства, велевшему ей защитить "свою" территорию, кусака выскочила и укусила девочку лёлю, оторвав кусок ото ее чудесного платья.